Berusting
Ik herinner mij nog de eerste maal dat ikzelf geteisterd werd door hevig liefdesverdriet. Ik had de scheiding niet zien aankomen en het was ook de eerste maal dat ik zelf niet de stap nam een relatie te verbreken. Een echte koude douche dus.
De scheiding kwam uit het niets
We woonden niet samen, maar brachten veel tijd met elkaar door; tijdens een diner vertelde mijn partner mij eenvoudigweg dat hij de relatie wenste te verbreken, dit kwam als een schok, mijn adem stokte in mijn keel en ik kon er geen hap meer doorkrijgen.
De volgende dag zou trouwens mijn laatste werkdag zijn in mijn toenmalig bedrijf, ik zou één week ontspanning hebben tussen de oude en de nieuwe baan… Van ontspanning was er geen sprake meer, en het was ook niet écht de ideale manier om een nieuwe betrekking te starten.
Mijn afscheidsrink leek eerder op een begrafenis en toen ik thuiskwam lag de sleutel onder de mat. Wat een domper, wat een ramp … Ik belde mijn moeder, deze kwam mij onmiddellijk halen uit schrik dat ik stommiteiten zou uithalen en om te vermijden dat ik mijn ex achterna zou lopen. Na enkele dagen keerde ik terug naar mijn appartement, eenzaam en gebroken.
Ik probeerde mijn ex terug te krijgen
Ik probeerde mijn ex te overhalen en was bereid om alles en nog wat te doen en op te geven. Het mocht niet baten. We spraken nog enkele malen af, ik betaalde hem een diner voor zijn verjaardag en zag of hoorde hem nooit meer terug. Ik moest mij herpakken, ik moest immers enthousiast en met hernieuwde energie van start gaan in mijn nieuwe baan. Op stap gaan en nieuwe mensen ontmoeten ligt niet in mijn karakter in tijden van zwaar verdriet. Ik moet mijn pijn en problemen zelf zien te verwerken.
Ik heb geprobeerd om alles positief te bekijken
Het werkt helend te vertoeven in aangenaam en positief gezelschap, maar praten over de affaire brengt mij écht niets verder, integendeel. Ik probeerde dan maar het positieve van de scheiding te versterken.
Ik was altijd al vrij zwaarlijvig en doordat mijn ex partner de scheiding aankondigde tijdens een maaltijd, kreeg ik het vanaf dat precies moment moeilijk om in gemeenschap te eten, of om zelfs maar aan tafel aan te schuiven om te dineren. Het resultaat, ik verloor vele kilos in een recordtempo.
Na twee maanden ongeveer begon dit zich te regulariseren en kon ik terug vrij gewoon eten. Op dat moment was ik nog slechts 10 kilo van mijn ideaal gewicht verwijderd. Dit gaf mij de moed om door te zetten om mijn doel te bereiken, 56 kg voor 1m 63. Omdat zichzelf uithongeren geen oplossing is natuurlijk, zocht ik naar een sport die mij lag.
Aangezien ikzelf grote interesse heb voor het spirituele, viel mijn oog op yoga. Maar niet zomaar yoga, mijn interesse werd gewekt door wat men noemt: “Power Yoga”.
Dit is een intensieve en actieve vorm van yoga die het gehele metabolisme aanwakkert. Je wordt er kalmer van, je vormt je lichaam en je verbeterd je conditie. Drie vliegen in één klap.
De dag dat ik mijn CD in de bus kreeg en aan de sessies wilde beginnen had ik een hevige pijn in de nek. Ik vond het niet wijs te starten, maar kon het niet laten en begon er toch maar aan. De pijn smolt als sneeuw voor de zon, dag na dag voelde ik mij energieker, mijn steeds gespierder lichaam (met een steeds minder zwaar gewicht) krikten mijn zelfvertrouwen weer op.
Liefdesverdriet vervaagt
Ik had terug zin om op stap te gaan, uitstapjes te maken en van het leven te genieten. Liefdesverdriet, wat is dat ook alweer?
